رهبر انقلاب: کدام نقض کرامت انسانی بالاتر از این که پدر خانوادهای، در جامعهای که در آن همهچیز هم هست، نتواند اوّلیات زندگی فرزندان خودش را تأمین کند؟! کدام تحقیر از این بالاتر؟!
صبح تا شب کار کند، آخرش به من یا به آن مسؤول دیگر نامه بنویسد که من دو ماه است به خانهام گوشت نبردهام!
وقتی کسانی در جامعه با استفاده از فرصتهای نامشروع توانستهاند برای خودشان آلاف و الوف و زندگیهای تجمّلی فراهم کنند، وقتی طبقاتی در جامعه هستند که برایشان پول خرج کردن هیچ اهمیتی ندارد، جمع کثیری از مردم که در بین آنها عناصر نظامی و کارمندان دولت و معلمان و روستاییان و مردم مناطق محروم و مناطق جنوب هستند، نتوانند نان و پنیر بچههایشان را فراهم کنند، کدام شکستن شخصیّت و شرف انسانی از این بالاتر است؟!
بله، مسأله معیشت قطعاً در اولویّت اوّل است. معیشت که نبود، دین هم نیست؛ اخلاق هم نیست؛ حفظ عصمت و عفت هم نیست؛ امید هم نیست.۱۳۷۹/۰۳/۲۹
فرمانده دانشگاه افسری امام علی(ع) نیروی زمینی ارتش در جمع دانشجویان منتخب دانشگاه های افسری ارتش گفت: ترکیب نیروهای مسلح عامل بازدارنده تهدیدات دشمنان است.
فرمانده دانشگاه افسری امام علی(ع) نیروی زمینی ارتش در جمع دانشجویان دوره رزم مقدماتی دانشگاه های افسری ارتش گفت: خدمت در نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران تحت رهبری نایب برحق امام زمان(عج) افتخاری بزرگ برای کارکنان ارتش است.
وی در ادامه گفت: ترکیب نیروهای مسلح در کشور جمهوری اسلامی ایران یکی از بارزترین دلایلی است که تاکنون دشمنان ایران اسلامی نتوانستند به اهداف خود دست یابند و این ترکیب برگرفته از اندیشه دفاعی امام خمینی (ره) و مقام معظم رهبری (مدظله العالی) است.
فرمانده دانشگاه افسری امام علی (ع) مولفه های اندیشه دفاعی فرمانده کل قوا را در سه محور ارزش محوری، انسان محوری و توان محوری تقسیم بندی کرد و اظهار داشت: در هیج جای دنیا فرمانده نیروهای مسلح با این همه سوابق روشن و ویژگی های منحصر به فرد وجود ندارد و علی رغم وجود دشمنان زیاد با تدابیری که توسط مقام معظم رهبری اتخاذ شده و با توکل به خداوند و هوشیاری نیروهای مسلح، دشمن نتوانسته به اهداف شوم خودش برسد.
وی در ادامه با بیان اینکه فرماندهی دینی از شاخصه های ممتاز نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران می باشد، افزود: در این کشور انجام وظایف در نیروهای مسلح تحت رهبری ولی فقیه یک فریضه دینی و شرعی است.
فرض کنید فیلمی هست که ظاهر و قالب و پز انتقاد دارد - چون انتقاد چیز خوبی است دیگر - اما در واقع انتقاد نیست؛ نق زدن است. یک فرق اساسی وجود دارد بین انتقاد کردن و نق زدن. انتقاد کردن این است که شما یک نقطهی منفی را پیدا کنید، با تکیهی بر نقطهی مثبتی که در این اثر نمایشی شما، در این داستان شما وجود دارد، آن نقطهی منفی را نشان بدهید و مغلوب کنید. جانمایهی یک اثر نمایشی طبعاً داستان است، قصه است، سرگذشت است. شما در این سرگذشت، یک قهرمان دارید، یک هدف دارید. این قهرمان دنبال